Fic naruto: DrEaM....2 ความฝันของชิกามารุ ++ภาค 2++

ข้อมูลเบื้องต้น

  type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="110" wmode="transparent">
**โค้ดเพลงมากมาย

ความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริง

ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้

เธอที่เขาไม่สามารถเอื้อมถึง

เพราะเราต่างกันเกินไป

เธอเป็นถึงลูกคาเสะคาเงะ

แต่เขาสิ....

เป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดา

ความฝันสุดแสนพิลึก 

ที่ทุกคนรอคอย(ใครคอย - -??)

Return!!แล้วจ้ะ


++กติกา++

++ยิ้มก่อนอ่าน++

++อ่านไปๆ อย่าคิดมากๆ++

++1คอมเม้น มีค่านะจ๊ะ++

++แค่นั้นแหละ ไปอ่านได้แล้ว++


VVVVV
VVVV
VVV
VV
V

++รักคนอ่านมากมาย++

++คนเม้นยิ่งรักใหญ่เลย++

เนื้อเรื่อง

“นายบังอาจฝันว่าฉันเป็นเมียนายหรอชิกามารุ นายตาย!!!!” เทมาริวิ่งไล่เตะชิกามารุไม่หยุดหย่อน

“โอ๊ย!!เจ็บนะ!!!ยัยบ้า!!” ชิกามารุวิ่งหนีเทมาริอย่างไม่คิดชีวิต

“อีตาบ้า!!!บ้าๆๆๆๆ!!!! >////<” เด็กสาวไม่สนใจเสียงตะโกนของเด็กหนุ่ม ร่างเล็กเตะเด็กหนุ่มไม่หยุดหย่อน

“มันเจ็บนะ!!!หยุดเตะฉันเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า!!!!”

“กรี๊ด!!!!ฉันไม่ได้บ้านะ นายนั่นแหละ บ้า!!!!!” เทมาริกรี๊ดเสียงดัง พร้อมกับเพิ่มแรงเตะเป็นทวีคูณเพราะความโกรธ

ป้าบ!!! ป้าบ!!!

เท้าเรียวฟาดลงบนหลังของเด็กหนุ่มอย่างกระหน่ำ จนเด็กหนุ่มถึงกับแอ่นหลังด้วยความเจ็บ มือใหญ่ ลูบหลังของตรเบาๆ พร้อมกับบ่นพึมพำ ตามองร่างเล็กที่ใบหน้าแดงก่ำอยู่ด้วยสายตาดุดัน

“….มองอะไร!!!” เด็กสาวทำหน้าค้อนๆ ก่อนที่จะกระหน่ำเตะต่อ  แต่ทว่าความอดทนของชิกามารุถึงขีดสุดแล้วเสียนี่.... ร่างสูงจึงคว้าข้อมือของเทมาริ แล้วผลักเธอให้นอนล้มลงกับพื้น พร้อมกับคร่อมร่างเล็กเอาไว้

“นี่มันก็แค่ความฝันเธอจะไปคิดหวังอะไรมาก!!ไม่มีใครโง่เอาไปคิดไปหวังว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรอกยัยบ้า!!!!”  ชิกามารุมองเทมาริด้วยสายตาเขอะเขิน 

//...งั้นฉันก็เป็นคนโง่สิ ที่ไปหวังว่าไอ้ความฝันโง่ๆนั่นจะเป็นความจริง....แล้วฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย -/////-...// ชิกามารุคิดในใจ

“……” ไม่มีคำโต้แย้งของเทมาริ  เธอมองหน้าร่าสูงที่คร่อมร่างเธออยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“….และฉันไม่คิดที่จะแต่งงานกับคนอย่างเธอแม้แต่นิดเดียว....” ชิกามารุพูดด้วยน้ำเสี่ยงนิ่งเฉย

//..ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย...ปากมันพูดไปเองได้ไงวะ - -*// ชิกามารุคิดในใจ

พลั่ก!!!

ร่างเล็กใช้ขาเรียวถีบร่างสูงที่คร่อมเธออยู่ ร่างสูงนอนหงาย    มือใหญ่กุมหน้าท้องพร้อมกับโอดครวญเบาๆด้วยความเจ็บปวด

เทมาริยันตัวลุกขึ้นช้าๆ  ร่างเล็กเดินผ่านชิกามารุที่นอนโอดครวญอยู่อย่างไม่เหลียวแล  ก่อนที่จะพูดทิ้งท้ายไว้ด้วยเสียงแผ่วๆว่า

“งั้นก็ขอโทษที่ฉันโง่ไปคิดไปหวัง กับความฝันของนายละกันนะ.....”

ชิกามารุตาเบิกโพลง  ร่างสูงหันควับไปหาร่างเล็กที่เดินจากไป แต่ทว่า....เธอไปเสียแล้ว

“…….” สายตาของเด็กหนุ่มนารา เหม่อลอยไม่มีจุดหมาย  คำพูดของเด็กสาวซึนะยังคงวิ่งวกวนอยู่ในหัวของเขา

‘งั้นก็ขอโทษที่ฉันโง่ไปคิดไปหวัง กับความฝันของนายละกันนะ....’

“ยัยนั่นโกรรธแหงๆ....เฮ้อ~ แล้วจะขอโทษยังไงเนี่ย - -“ ชิกามารุถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นช้าๆ

“…โอย~เจ็บๆๆๆ….ให้ตายสิ...ยัยนัเท้าหนักเป็นบ้า - -****” ชิกามารุเดินประคองตนเองไปตามถนน ที่ทอดยาวไปโดยไม่มีจุดหมาย 

//...ว่าแต่จะขอโทษยัยนั่นยังไงดีล่ะเนี่ย - -// ชิกามารุคิดในใจ

ชิกามารุหันซ้าย หันขวาไปมา พลางคิดวิธีขอโทษเด็กสาวซึนะ จนนัยน์ตาดำไปสะดุดกับ เพื่อนชายที่นั่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม่ข้างโรงเรียนอคาเดมี่ ร่างสูงจึงเดินตรงไปหาเพื่อนชายเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆเด็กหนุ่มที่นอนหลับอยู่

จึ๋ง  จึ๋ง

ชิกามารุสะกิดเพื่อนหนุ่มอย่างเบามือ

“..มีอะไร - -“ เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ  พร้อมกับหาวหวอดๆ และบิดขี้เกียจไปมา

“ซาสึเกะถ้านายไปทำให้ผ้หญิงโกรธอย่างหนักเนี่ย นายจะทำยังไง - -“

“ก็ไปขอโทษไง - -“ ซาสึเกะตอบปัดๆ  มือเรียวขยี้นัยน์ตาสวยเบาๆ

“…แล้วขอโทษยังไงล่ะ - -“

“ทะเลาะกับ ใครมาถึงได้ดูเครียดๆนักน่ะ  - - “

“ถึงนายรู้ไปนายก็ไม่ฉลาดขึ้นหรอกน่า - -***”

“ทะเลาะกับ......เทมาริ งั้นหรอ - -“

“…….. -/////////-“ ไม่มีคำพูดใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากเรียของเด็กหนุ่ม

“ถูกเผงเลยล่ะสิ….“ ซาสึเกะยิ้มมุมปาก

“เออๆ..ฉันทำเลาะกับยัยนั่น...แล้วฉันจะขอโทษยังไงดีวะนายช่วยคิดหน่อยดิ  -/////-“

“....ก็แค่ขอโทษ แค่นั้นจบ - -“ ซาสึเกะตอบปัดๆ  เด็กหนุ่มเอนหลังพิงต้นไม้ต้นใหญ่ ดวงตาพริ้มหลับลงช้าๆ

“....แต่ฉันว่ามันธรรมดาไปยังไงก็ไม่รู้....ฉันกลัวยัยนั่นจะไม่หายโกรธอ่ะดิ....นายว่าฉันหาพวกของอะไรไปขอโทษยัยนั่นดี....แบบที่พผู้หญิงชอบอ่ะ -///-“

“…ฉันไม่ใช่ผู้หญิงจะไปรู้เรอะ - -“

“ ...แล้วฉันจะไปถามใครดีล่ะเนี่ย - -“ ชิกามารุถูคางไปมา พลางใช้ความคิด

“…ไปถามเพื่อนซี้ปึ๊นายซะลิ - -“

“..ถามโจจิงั้นหรอ เจ้านั่นมันก็คงบอกว่า.... ให้เอา ขนมแพ็คใหญ่ไปให้แหงๆไม่ต้องถามหรอก - -“ ชิกามารุทำหน้าเซ็งๆ

“...ฉันหมายถึงอิโนะไม่ใช่โจจิ...ไอเบื๊อก - -“ ซาสึเกะใช้มือดันหัวชิกามารุเบาๆ

“เออ!!!นั่นสิไปถามยัยนั่นดีกว่า ขอบใจมากนะซาสึเกะ ฉันไปก่อนนะ” ชิกามารุลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับโบกมือลาซาสึเกะ ก่อนที่จะวิ่งตรงปรี่ไปที่ร้านดอกไม้ยามานากะ ใจกลางแคว้นโคโนฮะ

ณ ร้านดอกไม้ยามานากะ------------------------------------------

กรุ๊งกริ๊ง~ กรุ๊งกริ๊ง~

ประตูไม้บานพับ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ  พร้อมร่างเด็กหนุ่มที่ หอบแฮ่กๆอย่างเหน็ดเหนื่อย มือใญ่ปาดน้ากที่เต็มด้วยหยาดเหงื่อเบาๆ

“ยินดีต้อนรับค่ะ.....อ้าว!!! ชิกามารุมีอะไรหรอ ดูรีบร้อนเชียว มีธุระอะไรรึปล่าว??” เด็กสาวโพล่งถามขึ้น พร้อมกับวิ่งเข้าไปประคองเด็กหนุ่มให้มานั่งตรงโซฟาข้างๆ ประตูบานพับ

“แฮ่ก...แฮ่ก...อิโนะคิดฉันมีเรื่องจะถามหน่อย...” ชิกามารุปาดเหงื่อเบาๆ เด็กหนุ่มนารา เอนหลังพิงโซฟาอย่างเหนื่อยล้า

“อืม  ถามมาสิ” อิโนะหยิบพัดสีม่วงอ่อนที่อยู่บนโต๊ะไม้ตัวเล็ก  พลางโบกลมพัดให้เพื่อนหนุ่มเบาๆ

“สมมติว่าเธอกำลังโกรธเพื่อนคนนึงมากๆถึงมากที่สุด แล้วถ้าเขาอยากคืนดีกับเธอ เธอคิดว่าเขาจะทำยังไง เพื่อให้เธอหายโกรธ...”

“อืม.....แค่ขอโทษด้วยความจริงใจก็พอแล้วล่ะ“ อิโนะคลี่ยิ้มบางๆ

“งั้นหรอ....แต่ฉัน....กลัวว่ายัยนั่นเขาจะไม่หายโกรธอ่ะดิ - -“

“ยัยนั่นนี่นายหมายถึงใครหรอ - -“ อิโนะสะกิดเพื่อนหนุ่มยิกๆ

“....เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก - -“

“เทมาริจัง....ใช่มั้ย - -“

// ทำไมทั้งเจ้า ซาสึเกะ ยัยอิโนะมันถึงรู้ว่าเป็น ยัยเทมารินะ -/////- // ชิกามารุคิดในใจ

“…..-//////-“ เลือดสูบฉีดใบหน้าของเด็กหนุ่ม

“…หึหึ ทะเลาะกับเทมาริจังสินะ...อล้วทำเลาะกันเรื่องอะไรน่ะ ^ ^”

“...เอ่อ...ก็เรื่องความฝันบ้าๆของฉันเองแหละ -//////-“

“แล้วนายฝันว่าอะไรล่ะ ^ ^” อิโนะหยิกแก้มของชิกามารุเบาๆ อย่างหมันไส้เพราะถ้าที่แสนเขินสุดน่ารักของพื่อนหนุ่ม

“ก็ฝันว่า.....ฉันกับยัยนั่นแต่งงานกัน มีลูกผู้หญิง 1 คนในบ้านเล็กๆที่แคว้นโคโนฮะ แค่นั้น -/////-“

“กรี๊ดๆๆๆ...ฝัยได้น่ารักมากชิกามารุ แล้วนายไปทำยังไงถึงได้โกรธกับเทมาริจังเขาล่ะ >.<” 

“ก็ฉันบอกยัยนั่นว่า ‘ฉันไม่คิดที่จะแต่งงานกับคนอย่างเธอแม้แต่นิดเดียว’ แค่นั้น ยัยนั่นก็โกรธ -////-“  ชิกามารุพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

ป้าบ!!!

มือขาวเล็กฟาลงบนหลังของชิกามารุอย่างแรง จนชิกามารุถึงกับสะดุ้งโหยง  เด็กสาวยิ้มเหยียดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ใครไม่โกรธก็บ้าแล้ว!!!ไอ้โง่ชิกามารุเอ๊ย!!!!ไอ้ชั่วไอ้เลว!!! ><”

“…...ฉันมาขอความคิดเห็นเธอ ไม่ใช่มาให้เธอด่า ตบ ตี ฉันนะ  - -****“

“...ฉันไม่ขอให้คำแนะนำกับคนเลวๆอย่างนายหรอก ออกไปจากร้านฉันได้แล้ว!!!!” เด็กสาวผลักเด็กหนุ่มออกตากร้านของเธอ ก่อนที่จะปิดประตูเสียงดัง

“เฮ้อ....แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย - -“ เด็กหนุ่มถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับยันตัวลุกขึ้น มือใหญ่ปัดเสื้อผ้าอาภรณ์ ที่เต็มไปด้วยฝุ่น สายตากวาดมองไปรอบบริเวณ

//...จะขอโทษยัยนั่นยังไงดีเนี่ย - - //

ดวงตาสีดำสนิท มองไปรอบบริเวณจน สายตาไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง

“...นี่อาจจะใช้ได้นะ - -“ เด็กหนุ่มยิ้มมุมปาก พร้อมกับเดินย่างเท้าตรงไปหายชายแก่ที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้

+++ ต่อ ภาค 3 จ้ะ +++